Örtüsünü kaldırmıştı ayrılık.Üşüyordu sensizlik.Kırkı da kırk yıl hatırı da geçmişti can kırıklarının.
-Çırılçıplak bir mazinin kara bahtlarla çevreli adası oluyordum.Sularım yalnız damlaların.
-Issızdı, isimsizdi, sensizdi.Yalnızdım orad.Yalnız bir adaya düşersen alacağım üç şeyi merak ettiler.
-Sen,sen, sen…
Üç şeyde sendi…Gayrısı başka kişi zamirlerine yüklenmeliydi.
Zavallılığımı çekimleyemedi ilgi ekleri.Çekimsiz, sensiz, fersiz, hesapsız, kitapsız, aşksız, bedelsiz ilgilerin eki gibi senin yerini tutamazdı başkalaşım.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
senin bana verdiğin tek bir kırmızı gülle şairim.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta