Sırtımdaki yükler ve ben inatla düşmeye devam ederken,
Uyardı; tüm kavramlar, tüm uyarıcılar, tüm inançlar, tüm tümlemeler!
Şirk yeniden yazıldı, ben yazdım, kurallar değişti, vahy etti Cebrail.
Durmadı, ben aynı hırsla düştüm her daim.
Zerdali bir umut sarardı sonbaharın koynunda.
Yağmurlar döküldü kentlinin dudağından, ve birde isyanlar!
DELYA
(I. Gece)
Bugün sana sırrımı açıyorum
Umarım sen anlarsın sevgili Delya!
Konuşmaktan kaçıyorum.
Ay Tanrıçam,
Uçurumun kıyısındayım.
İnan hangi uçurum bilmiyorum.
Kafamı taşıyamıyorum.
Yorgunum,
Koca şehrin;
Sevdiğim, gidemediğim,
Gecelerin, karanlıklarından geçerek ulaşmaya çalıştığım,
Rutubetli kumar masalarında aşkın için gençliğimden vazgeçtiğim,
İskambil kağıtlarının arkasına yazılmış şiirler senin adınayken,
Ve ben, her gece göğsümün yöneldiği köşelerde vazgeçemezken senden,
Sevgilim hayat, beni duy.
Üstümde ölülerin göz yaşları ile bir mücadelenin ortasında,
Huzursuz çırpınmalarım ve mukadderatı keder olan bu kurguda,
Dünya olgunlaşan meyveymiş,
Babadan yadigar bir diş geçirdiğimiz...
Zarafeti göz alıcı takdim edilmiş ince bir çizgiyse kader
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!