Bir kez daha kaybederek haklı çıktım
Bi gece kazandıklarımı bi çırpıda sildim
Haksız çıksaydım bu kadar acıtmazdı
Göğüs kafesinin altında yaşam kalmadı
Sürekli hatayı taşıyan beden etti iflas
Küllenmiş aşkımız çıkarsa arşa
Gözümde canlanır hatıralar
Kırgınım Kokunu çalan rüzgara
Sabrettim sensiz geçen günlere
Ay güneşin ışığını kıskanır
Bir gecenin aydınlığa kavuştuğu vakitte
Özlüyorum seni (Arıyor gözlerim seni)
Güneşin teninde buluştuğu vakit
Özlüyorum seni(Isınır sarılırsan bedenim)
Hiç silinmedi yüzlerden acının tebessümü
Görmezsin tek başıma savaştığımı
Sessiz haykırışlarımın duvarlara çarpışını
Acıtır canımı sert esen poyraz
Titretir yokluğun güçsüz bedenimi
Sensiz kalırsam hasretin büyütür sabrımı
Karanlıkta yürüdükçe kaybolurum yolunda
Sarhoş düştüm kapına çaresizce
Sabahı karşılarım elimde ısınan birayla
Sen yanımda olursan gerek kalmaz ecele
Aklımdan saatlerce çıkmaz gülüşün
Varsa yaşadığımız bu dünyada gerçek
Bilirim ki bizden çok uzak yerde
Bir kelebeğin ömrü kadardı sevincimiz
Üzüntülerimiz hiç bitmeyen yoldu adeta
Gördüğümü gösteremez hiçbir ayna
Yürüyorum uçsuz bucaksız sokaklarda
Biri vardı kaldırımda yatmış düşünceli
Onu gören bakardı haline acırcasına
Bilmezlerdi ki derdi neydi
Yüzünde hayatın bıraktığı izler vardı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!