Mücadele II Şiiri - Nurten Aktaş

Hep bakmak gibidir geriye
Pencere önü esaret
Yıllar var, ki aynı manzara
Sürdüğüm ırkçılık ötesi hayat
Diyebilecek miyim, bende
‘En son ne zaman demiştim
ve diyebilir miyim, yine’ demeden
O anda ne kavga, ne şu, nede bu
O anda yalnız güneş, ben ve doğa
Onun dışındaki her şey
Mutlak dışımda
Ey birbirinin aynı günler toplamı
İşkence asıl evde başlar,
tuvalete varana
sağlığın bittiği yerde
Sağlık, birazcık sağlık
Bağımsızlık için

(farklı olmak
yüz tutanların işidir, çürümeye
kenarda köşede
daima değişmeyendir, makbulse)

El yordamı sür(ün) düğüm yaşantı
Bir ben yargılarım özümü
Efendimle baş başalığım, yeter
El bilir elbet kaşındığı yeri, gövdenin de
Feryadım naçar
Kanar dost

Parçalanmışlık
Geçmişten gelen ses
Ey adlandıramadığım acı
Mümkün mü, erimiş
defalarca yağmış
ve yine erimiş
karda izler aramak
Boğazıma düğümlenen şey
İçime akıttığım gözyaşım
Hiç yaşanmamışcasına, tutunamayanım
Savrulup duruyorum, izdüşüm
Ne zaman, nede uzam
Seda olup, usul
Usumu çalan çığlık
Yitiğim, geçmişten izler devşirmede
Daha hala
Körebeyi oynuyorum bense

Döne döne
Yıl döne
Ay döne
Gün döne
Geldik bu güne
O halde
Ben, sen, biz
Yaşadık deme
Kardeş be
Gel etme
İçli bi’ türküyüm
Beni dinle
Beni söyle

2002/2004