Mübtela. Şiiri - Necdet Erem

Müjdeler olsun tüm insanlığa,
Zaman dayandı artık beklenen altın çağa.

Simyacı paslı demiri altın edecek iksiri buldu.
Ruhları yoran dünya denizinin azgın dalgaları duruldu.

Güneş doğuyor batıdan, müjdeler olsun bitti gece,
Dudaklarda saadet türküleri, her dilden hece, hece.

Yıkıldı nemrutun, firavunun, şeddadın diktiği dar ağacı,
Nice asırlardır özlemle beklenen bu günler için çekildi sancı.

Bir yiğit küller arasından kalktı dirildi.
Aşkla coştu, durmadan koştu, bir yay gibi gerildi.

Milliyet memleket gözetmedi, hizmet ederken insanlığa,
Verdi kutlu müjdeyi, korkmayın bitti karanlık çıkıyoruz artık aydınlığa.

Etrafında toplandı kutsiler ordusu saf, saf,
Kilitlenip hedefine, durmadan çalışır etmezler boş bir tek laf.

Elinden tutmak için arar bir düşkünü,
Yasa girer, kara bağlar, görürse dargın ve bir küskünü.

Adı muhabbet fedaisi, yok husumete ayıracak zamanı,
Ona böyle emretmiş, Allah’ı, Peygamberi, Kur’anı ve İMANI.

Ölmek var dönmek yok, ölümsüzlüğü kazanma yolundan,
Emin adımlarla yürür, imana, İslam’a HZİMET büyük olsa da boyundan.

Ta bezmi elestte demiş, bir kere kalubela,
Aşk şarabın içip, olmuş sonsuz ilahi aşka mübtela.