Müberrâ -2 Şiiri - Dursun Tiftik

*************Sûretim aynı suratsızı taşıyor
*************Sîretim kendinden habersiz
*************Gâlibâ yetersiz kaldı emeksiz dem
*************Ninnilere nankörlük etmişken
*************Kefîl olur mu yüreğime gölgem

Sen yokken

Yanmaktan kızarır sokaklar

Gece- gündüz fark etmez

Cesetlerin arasında gezinir ufuklar

Tanıdık umutlar arar yıldız sükûtlar

Sonra bir vâveylâ kopar enkâzın tam ortasında

Donakalır füzelerin ziyâsı

Bir bedduâya tanık olur Musa’nın asâsı

İlk yalanın çırpınışı kışa çevirir baharı

Hüzünle donuverir kemâle ermiş su

Gölgesiz yürek oksijen arar

Dram kokar çığlık çığlık bengisu

Mekânın zehirlendiği yerde

Fer mi kalır hırpalanmış gözde

Yanılgı yastık oluverir ömrün hecesine

Dehlîzler açılır her bir çizgide

Müberrâ neyin telâşı bu

Ne düşünce uyar buna ne duygu

Herkese koşuk yazmak düşer

Bana düşense hep sagu

Koca koca şehirler bile kaldıramaz öfkeyi

Cevaplar çöpe atılır ceninler gibi

Oysa sorular ısıtamaz insanın içini

Yaşmağı dökülmüş güvercin kadar

Yavan yavan üşüyorum Müberrâ

Altyapım çöktü çökecek

Sen olmayacaksan ölsün gelecek