Mübeccel Şiiri - İbrahim Aliyev

Bir piyano kutusuna saklan
Nasibini alsın dilinden bütün haklar
Ben yalnız gözlerindeki sırra talibim
Çoktur kamp kurmuşluğum çünkü
Kokunun bıraktığı sarmaşıklı izlerde
Yaralarımı yalnız ben hissediyorum
Yaralarımı sadece anla isterim
Ve bir de görmeni isterim
Gönül evim için gelenlerin
Ellerindeki gülleri kendi heykellerinden nasıl astığımı
Böylesi kadim bir müzenin tahtı sana hediyyem
Adımların böylesi harabe toprağa medeniyet
Her toprak ister senin gibi tohumu
Yerin dibine eker kendini her zerresi kokunun
Herşey yarım gelişin eksik diye
Çünkü gelişin herşeyle kıyasla daha tam
Sen gelmeyince biraz daha kırışıyor hayatımın ütüsü
Güneş içimdeki karanlığa baş çekmediği
Her an için özür dilemeli benden
Şiirlerim aramızda kazdığın uçurumlara
Direkleri umudumla toprağa çakılı yegane köprü
O toprak ki maşuğu benim aşığım o
Seni toprağın bana olan isteğinden daha çok istiyorum
Onun sebebi var benim ki sebebim yok
Sebepsiz sevilmeye layıklığın beni kendine çekiyor
Ressam beni gözlerinin kafesine hapsetmiş
Raks edebileceğim yegane balo salonunu
Senin gözlerinde yaratmış diye
Kovuyorum zihnimden gereksiz sürüyü
Bütün büyüsünü kalbime akıttığın asa ile
İnsanların beni anlamamasına şaşırmıyorum
Seni kelimelerle ifade etmeye çalışmak
Sihirbazlık gösterisi gibi bir şey
Cansız vücudumun kokusunu almayı beklemen
Geri getirmeyecektir mazileşmiş aşkı
Mimarısın şiirler üreten laboratuvarımın
Pencerelerinde dört milyar ceset sergileniyor
Uzun saçlardan tülleri olan perdeler bunlar
Gözlerinde barınmak için can atan gözlerim
Kadın denilen diğer bütün mahluklar için cellat
Mecnunun ayak izleri olan sahranın zihnimdeki haritasını gereksizliği sebebiyle ateşe atıyorum ben
Bütün dualarımın amini sensin
Sensiz dualarım akciyerlerimin duvarlarından asılı içi boş fotoğraf çerçiveleri gibi
Ruhunu dudaklarıma uzatıp nefesimi yorgan misali örttüm üzerine
Geri kalan ömrümü susarım eğer anlık da olsa gözlerini açıp bana baksan
Kalbim nefesinin gelip gidişlerinde muhafız
Merhameti deryalar kadar engin
Çünkü sen varsın içinde
Seni içine atıp büyülemeyeceksem karanlığını
Ne işi olur içimde atıp duran bir boşluğun ?

-Ruhefza