Mübârek Fetih Şiiri - Salih Şanlı

Mübârek Fetih

Sevin, bu dem murâda erdiğin demdir gönül
Sevgili haremi sana açılıyor tül tül

Sessiz bir gemiyle ayrıldığın bu limana
Donanmayla dönüşün resmedilmiş zamana

Vatandan uçup gurbet vatanına konuşun
Sıladan bir yel esse şükrâneler sunuşun

Mahzûn gözyaşları, hicrân yollarıydı kader
Zaman geldi, ne hüzün kaldı, ne gam ne keder

Hepsi geçti şimdi, gönül baharlarca şendir
Sevenler coşsun, gül o gül, gülşen o gülşendir

Bu vakit, sabır meyvesini devşirme vakti
Bilen bilir gönül bu vakte dek neler çekti

Âlemde cefâ tükendi onda derd bitmedi
Başına bu sevdâ geldi, bir daha gitmedi

Şimdi mes'ûd, tam canevinde cânânevinin
Sevene her kapı açılır, dostlar, sevinin

Anahtar sâhibine teslim olma zevkinde
Gönül sevgilinin gayrini atma şevkinde

O yârdan başka ne varsa kökünden sökülür
Gönlün gözü aydın, nûrdan inciler dökülür

Bütün kusurlar bağışlanır bu sevinç ile
Yakınma sebebi olmaz artık eski çile

Cihâna bu saâdet kutlu bir bayram olsun
Çağrı var yürekler gerçek sevgiye râm olsun

Üzülenler sevinsin, sevenler üzülmesin
Gönül bağı kurulsun, ebedî çözülmesin

Yeryüzündeki bu sevinç göklere aksetsin
Bir renk cümbüşü içinde yıldızlar raksetsin

Rahmet yağsın, susamış toprağa ince ince
Melekler süzülsün yere kar tanelerince

Kucağını açmış gece saçlı yâr misâli
Sevdânın en karası kutlasın bu visâli

Sevgili evine şehrâyinle girdi gönül
Selâm olsun sana gönül, hep sevin sen hep gül