Mübalağa Şiiri - Ertuğrul Adem Karışan

Nasıl kötülerim şimdi seni,
Yapar mıyım hiç! Erkekliğe sığar mı?
Öylece terk edip gittin diye mi?
Yoksa ruhumu bedeninden ayırıp
Çırılçıplak bıraktın diye mi kötüleyecekmişim seni,
Yapar mıyım hiç! Erkekliğe sığar mı?

Her dokunduğum sen,
Her kokladığım saçların,
Ya da beyhude bir akşamüstü
Aklıma düşünce dökülüyor diye,
Gözlerimden damla damla Sezarlarım
Kızar mıyım sana? Küfreder miyim?

Söyler miyim kimselere,
Bir kadın tanıdım, keşkeleri vardı,
Biraz sevdim, öptüm, kokladım,
Bir yanım hep karanlıkta kaldı…

Hesabını sorar mıyım senden
Her baktığımda, seni görünce
Kırıp döktüğüm aynaların!

Kim inanır ki söylesem,
Prenses kılığında bir cadı olduğuna!
İnandırabilir miyim hiç kimseyi
Kurbağaya dönüşen prens olduğuma,
Hepsinden geçtim diyelim bir kalem
İnanırlar mı sence, sadece masal olduğuna…

Nasıl kötülerim şimdi seni,
Yapar mıyım hiç! Erkekliğe sığar mı?
Elsiz, ayaksız koydun diye mi?
Yoksa gözlerimle büyüttüğüm umutları
Yetim bırakıp gittin diye mi kötüleyecekmişim seni,
Yapar mıyım hiç! Erkekliğe sığar mı?

Bütün günlerim Pazar,
Her tren Haydarpaşa-Ankara
Ya da buğulu bir yolcu camında
Yüzünü görünce, çivileniyor diye
Umutlarım birer birer çarmıha,
Kızar mıyım sana? Küfreder miyim?

Söyler miyim kimselere;
Bir kadın tanıdım, eylülleri vardı,
Biraz sevdim, öptüm, kokladım,
Bir yanım hep, sonbahar kaldı.

Hesabını sorar mıyım senden,
Her soluduğumda sen oluyor diye,
Nefes nefes aldığım havanın!

Kim inanır ki söylesem,
İnsan kılığında bir Azrail olduğuna!
İnandırabilir miyim hiç kimseyi
Kundakta bebek olduğuma,
Hepsinden geçtim diyelim bir kalem
İnanırlar mı sence bu kadar ruhsuz olduğuna!

Nasıl kötülerim şimdi seni,
Yapar mıyım hiç! Erkekliğe sığar mı?