Mübalağa Şiiri - İshak Aras

Gururun yüksek rakım, in ege denizine
Dikkat et su kaçmasın, kibirli genizine
Çıktığın yol taşlıdır, inanmam ben izine
Veresiyem kesildi, bundan böyle peşin gel
Oltamı yemledim ben, iki kere düşün gel

Ağzın saray kapısı, açmak için çökülmez
Sözlerin kerpetenle, istesemde sökülmez
Üfürsemde faydasız, yaprakların dökülmez
Bedenin kaktüs gibi yürek lazım tutmaya
Meyvesi zehirlenmiş, korkarım ki yutmaya

Lafları geveliyor, kayış tutmayan kasnak
Çamurda gezinirken, paçanı tuttu pasak
Gözümü gözlerine, yasak eyledim yasak
Çevremde yuvarladın, tozların yapışıyor
Şeytanın ipliğinde, izlerin kapışıyor

Suyu taşırma gülüm, patlaya bilir bendin
Canavara dönüşür, sevimli küçük kedin
Ben minayı düşlerken, sen kafaya taş yedin
Laflarım davul tokmak, kapışıyor çalarken
Dondurman zehir zıkkım, yapışıyor yalarken

Kabalaştı gururun, zoru seçtin sonunda
Aras'a muhalifsin, asi geçtin sonunda
Bir parça beyaz bezi, ölçtün biçtin sonunda
Bir karış aklın ile, metre sana fazladır
Sesinin fazlalığı, elden gelen gazladır