Mübah Şiiri - Itır Sema Ertaş

Uykusuz geceler verdin bana armağan..
Yaşananları yargılamadan silip attığım…
Ve düşündüm ki;
Gülüşün yanılttı beni en çok,
Bir de yaktığımız mumlar..
İnanmayı özlemiştim,
Yalansız sarılışları..
Mutluluk için her şey mübah..mıydı?

Cevapsız sorular verdin bana armağan..
Öfkemden kendime bile soramadığım…
Ve düşündüm ki;
Sarılışın yanılttı beni en çok,
Bir de özledim diyişlerin..
Yaşanmayı özlemiştim,
Yalansız sevişmeleri..
Paylaşmak için her şey mübah..mıydı?

Öfke verdin bana armağan,
Esip dağıtamayan, kırıp rahatlayamayan,
Yağıp yok olamayan,
İçimde yapayalnız kıvranan bir öfke..
Ve anladım ki;
Gelişin yanılttı beni en çok,
Bir de “gel” diyişin..
Sığınmayı özlemiştim,
Yalansız limanları..
Mutluluk paylaşmak zannetmiştim,
Yaşananları ise mübah..

Bilseydim senin tüm gerçeklerin
Yalan üstüne kurulu,
Hiç söyler miydim sana
Her şeyden daha saf, çocuksu duygumu..