Mübadil Sonrası Şiiri - Ali Naili Erdem

-Anneme-

Ne sen anladın beni ne başkaları
Yağ kandillerinden uzayan geceler vardı.
Diş diş karlardı getirilen Nif dağlarından

İnce eller örterdi uyuyan pancurları
Anılar bir hüzünlü gelin, bir masal yâr'dı.

Meyvalar vardı, tahta sofralarda bölüştüğümüz
Sırma bohçalarda hıçkıran çaresizliğimizdi
Rengi solmuş albümler, mübadil sonrası
Bakıp ağladığımız, anıp gülüştüğümüz

Artık ince şiltelerde uyuyan çocukluğum yok
Kimbilir hangi tesbihinde büyükannem
Yeşile küskünlüğüm, denize burukluğum,
Zeytin dallarında büyüyen matem,
Doğup büyüdüğümüz yerlerden ses-seda yok.