Ey muhterem ölü bu senindir senin
Ey aziz arkadaş dinle bak kalbimin
Ta derinden inleyen o feryadım
Beyaz kefen yerine senimi sardı
Mezarına sükkün çöktü yavaş,yavaş
Yükseldi ilahi bir ses perde,perde
Muazzez ey aziz sevgili arkadaş
Şimdi sen nerdesin ah...şimdi nerde
Biliyorum sen öldün ve gömüldün
Ömrünün baharını sarmadan söndün
Öldün ey sevgili arkadaş artık öldün
Öyle bir mumdun ki yanmadan söndün
Acı bir sükût var şimdi mezarında
Muazzez bak baban işte karşımda
Ah bilsen nekadar ağlıyor başında
Uyan ağlatma o zavallıyı bu yaşta
Uyan artık ey aziz çocuk uyan san
İşte mezarında yüzlerce el bağlayan
Hıçkırıkla ağlayan,ağlayana sayısız
Arkadaşlarını babanı bir görebilsen
Yeter Muazzez bu sukûd dinsin artık
Yeter hıçkırıklarda kesilsin artık
Yeter uyuduğun yeter uyan artık
Ah! cevap vermiyor anladım öldün
(Rahmetli Anneciğim Bursa Kız Öğretmen okulu 2ci sınıfında
okurken,kıymetli arkadaşı Muzzezin ölümü ile yazmış; rehmetli
öğretmen olamadan göçmüş.yıllardan 9-Mayıs-1936-sizlerle
paylaştım.)
Kayıt Tarihi : 21.7.2012 20:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
la şiir yazamamış.Rahmet alemin de yazar mı bilinmez.Karşıya
ka mezarlığın da derin uykudalar.
TÜM YORUMLAR (1)