Kocaeli / İzmit / 22/05/2005
Artık pişmanlığın da öfkenin de yok tesiri,
Ektiğini tabii ki biçecekti her insan kendisi.
Kendimden uzaklaşıyorum her lahzada,
İnsan sıkıştığında anlatır maval, der safsata.
Birbirimizi anlamadan ayrı yollara düştük,
Ayrıca her seferinde olduğu gibi yine küskündük.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta