Muazzam Hûlyalar- I Şiiri - Utku Özbay

Parçalanmış bedenler
Buğulanmış asfalt
Ve gecenin kifayeti
Karanlığında;
Üzerindeki kanlar…
Kurumamış hâlâ

Bu billûr ses
Rind-i şeyda içinde…
Lavaş kokusu,
Tandır ateşinde

Gece saklanmış karanlığın içine
Ve bir hayretlik doğar uzaktan!
Bu senelerdir baktığım;
Aynı gemi midir?

Dışarıda yağmur var
Çiğ tanelerinden kaçanlar
Bu sokaktakiler…
Hep aynı insanlar mıdır?

Sokak lambaları yorgun
Bu bağrıma dökülen saçlar
Siyah görünmeyeli
Açılmış rengi!

Tutma elleri!
Mahpushane gözlerinde her gün
Bir serçenin…
İntihar sesi duyulur!

Bu ölüm kusan toprak
Şişe dibi İstanbul yağmurları
Ve bir şeyler, semaya ağlayarak bakmakta
O bakışlar ki bin yılı bir anda…
Anlatmakta!

Son gitmelerin düdüğüdür bu
Haydarpaşa’dan bir tren hareket eder
Demlene, demlene…
Bakireliğini kaybedeli,
Onca yıl olmuşken
Üzerine basanlara inat…
İsrafil’e rakiptir hâlâ…