Muattal Şiiri - Hattab

Unutmadım, kuruttun yãr beni.
Varlığına nazaran yokluğuma var denir.
Yaktı, körükledi içimdeki bu har beni.
Doldurdun içimdeki sonsuzluk vãdeni.

Yaptıklarımı unut, beni unutma.
O hudutta; bekledim seni binbir türlü umutla.
Unutma, gelmesen de aklımdasın.
Seni ikna etmez mi gözümdeki morluklar?

Düşümdün, düş hürdür.
Sensizlik seni kalbimden düşürdü.
Kayboldu senli olan düşüm dün.
Sensizlik büyüdükçe, sen giderek küçüldün.

Yeterince dinlendim sensizlikte.
Beni sensizlikte bırak, seni bensizlikte.
Hoşçakal sensizlik; hoşça sen, sizdik.
Benle olan sensizlik, sensiz ipte!