Bir romanım var benim kalınca
Ranzamın üstünde durur hep
Kapağında kirli sakallı bir adam
Elinde kalın tek içimlik sigarasıyla
Kaldırım taşına oturmuş hali
Dikkat edilince görünüyor
soranlara seni anlatıyorum.
ben Hüseyin o kerbela çölündeki
bir damla suyum diyorum.
anlata anlata bitiremiyorum seni,
ben yatakta bir hasta,
o ise benim bir damla kanım diyorum.
yine akşamı yazıyorum sana,
akşam senle güzelmiş, anlıyorum.
ne kadar sussam da bu ıssız karanlıkta,
duyamıyorum kalbimin son çırpınışlarını.
ölümüyüm diye düşünüyorum,
yoksa yaşıyorumda ben mi? bilmiyorum.
(H) ayatıma hiç yoktan girdin,
(O) lmaz dedim, olacak dedin.
(Ş) arhoş bir aşk belkide işdedin,
(Ç) izemedin gönül yuvamızı.
(A) klımı aldın, akılsız kaldım,
(K) aybetmek yok dedin kaybettiğime yandım.
rengi kaçmış gecelerin,
siyahı bile arar olmuş gözlerim.
vakit çok geç, kalmamış hiç umudum,
kan kaybından ölmüş gibiyim.
anlamı kalmamış hiçbir sözün,
Güneş az parlıyordu bugün
Kandil dağı etrafında kalabalık var
Dağ gibi bir adam
Kandil dağının yükseklerinden
Doğu köylerine bakarken
Keleş mermisi patlamış ensesinde
Hani bir kıvılcımla yangın çıkar ya,
Yangın büyür öyle görürsün.
Aramadığın zaman bulamadığını,
Aramadığın anda ras gelirsin.
Bazı hastalıklar vardır ya tesiş konulamayan,
Her gün bir kaç kişi ölürken yüreğimde,
Bir tek sen kaldın bedenimde.
Çoktan vaçgeçtiysemde kendimden,
Bir tek vaçgeçemediğimsin birtanem...
sen ask nerde bilirmisin.
benim geçtiğim yollarda dururmusun.
ufukta görünen ışıkta uyurmusun.
bu fırtınada beni bulurmusun
cevapsız bir sancım var derinlerde,
seni arıyorum ben gecelerde.
bir baktım ki yanlızım,
öyle körü körüne birkaranlıkta.
etraf umutsuz çicekler kokusunda,
solgun bir bahar havası.
dilimden düşmeyen yine aynı küfür,
ne anası kaldı ne de yedi ceddinden bir tanesi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!