Muammer Özdemir Şiirleri - Şair Muammer ...

En uzak yağmurlarla tutuldu yüreğim sana,
Vazgeçemem dediğim anda unuttum seni.
Varlığın ağır geldi yüreğimdeki cana,
Bulamam dediğim anda kaybettim seni…

Aradaki uzaklığa inat,vuruldu gözlerim,

Bende zamana yenilmeyen bir sevda,
Sende bahar kokulu geceler var.
Ben geceye pervane,
Sen gecede karanlık bir duvar…

Olmasa da yağmurlar sensiz,

Gel hadi desem uzaklardan,
Duyar mısın sesimi?
Seni bekleyen biçare yüreğimi
Anlar mısın yeniden?
Yoksa sen de arkanı dönüp gider misin gizliden?

Sil baştan yazdım hayatı,
Rafa kaldırdım sensizliği,
Yırttım tüm resimleri,yaktım hayalleri,
Ve yandın sen de benim yandığım gibi...

Sil baştan döşedim kaldırımları,

Gece yine bir duman gibi çöktü üstüme,
Görünmez oldu sokak lambası.
Ne bir ışık var uzaklardan
Ne de kısık bir soluk;
Duyamıyorum,üşüyorum...

Hani yıldızları tutacaktık geceleri,
Hani yağmurlar yağacaktı üzerimize?
Ben geceye dalacaktım,gece gözlerine…
Sen olacaktı her sokak lambası,
Aşkına pervane kelebekler ben olacaktım,
Konacaktım,nefesimle yaşayan yüreğine…

Zaman gözlerinde erirken her gece,
Yokluğun buz misali üşütür beni.
Dilime dolanır sensiz bin bir hece,
Ecel kapıya dayanır çürütür beni…

Zamandır tükenen yüreğimde durmadan,

Ilık bir bahar rüzgârıyla süzüldün kollarıma,
Nerden bilirdim içimde koparacağın fırtınaları,
Kahverengi gözlerine daha görmeden tutulacağımı,
Nerden bilirdim geceyi kıskandıran bakışının içimi yakacağını…

En fırtınalı yağmurlar kadar temiz yüreğin.

Rüzgâra savurdum yüreğimde ne varsa,
Bir ben kaldım,
Bir de,benden geriye ne varsa...

Şâhidim dört duvar,
Gözlerim karanlıklar ardında,

Özlemek ne güzel yağmuru gözlerinde,

Ve sevmek,bir ekmek kırıntısı gibi dünyayı,

Hayata meydan okumak bir avuç yüreğinde,