Muammer Hacıoğlu Şiirleri - Şair Muammer ...

Uykusuz gecelerin getirdiği çocuklar
Her zaman mavi değil bu gökyüzü bu deniz
Buruşmuş çarşafların üzerinde bilmeden
Size acı bir dünya hazırlıyor anneniz

Kapanmış kapılardan geri dönüp çaresiz

Damarları kesilmiş bir gökyüzünün altında
Gecenin saçlarını tarıyorum
Usumun kırılmış kapılarından yollara düşüp
Kendimi arıyorum

Faytonlar geçiyor sokaklardan

bugün salı
bir ay oldu onu asalı
solmuştur şimdi
karısının, mezarına koyduğu çiçek
vücudu yavaş yavaş çürüyordur
yakında burnu düşecek

ben bir kelepçeyim
yüzüm soğuk ve çirkin
bilekler geçiyor oyulmuş gözlerimden
ben o bileklerde yaşıyorum
acıya
hasrete

Altı harfli bir adı
Çok sayfalı bir deftere gömdüler
Sağır duvarların ötesinden
Islak bir kurşun sesi
Yürüdü yürüdü yürüdü
UZUN UZUN SUSTU ASKER

İlk şiirimi gözlerin için yazdım
Bir Haliç vapurunun buğulu camlarına
Çocuklar gibi sevdim seni, bekledim
Kimi gün adını bir çivi gibi çaktım ıslığıma
Kimi gün küçücük ellerimle yalnızlığın kapılarını taşladım
Senin yüzünden yedim ilk yumruğu

Korku bir kuştur
Uçmuştur içimden
Yüreğimi sıcak bir ekmek gibi sofralara götürüyorum
Koyuyorum bıçakların gölgesine
Çünkü büyütür ağzını çocukların
Kirli bir nehir gibi akıp giden zaman

İzmirli Selma bugün yattı kırk kişiyle
hiç tanımadığı kırk kişiyle
üstünde koca bir kentin yorgunluğu
bacakları nasıl da acıyor
nasıl da sızlıyor memeleri

Haydarpaşa Garı'ndan bir tren gider Kars'a
geçer karlı dağlardan rayları sarsa sarsa

Kars'a sürgün gidiyor Ali'nin oğlu Durmuş
sevdiğini kaçıran arkadaşını vurmuş

Oğlum sen
Daha doğmadın fakat doğacaksın
Belki görüşemeyiz diye yazıyorum
Çünkü sana bırakacağım miras
Sadece bir yas