Muammalar Sarayı Şiiri - Erbil Kutlu

Muammalar içindeyim,
Gözlerinin içine daldım dalalı;
Hiçbir şey sarmıyor artık,
Seni düşündüğüm her anımda.

Ne lanet şey, bu muammalar kapısının eşiği,
Girmeden çarpıyor hemen insanın yüzüne,
O sert, kimi zaman soğuk, kimi zaman sıcak yeli,
Her aşka düşmüş garibin.

Artık uykularım karmakarışık,
Ne var ki, et sarhoşlarında uyumak çok rahat,
Dünyada benim gibisi var mı? Bilmem;
Ama yaşama sebebimsin, hayalimde yaşayan…

Keşke derim yazı bulunmasaydı,
Her daim kaçar gelirdim yanına,
Beklemezdim hiç, bir özel an olsunda,
Senin gel demeni…

İşte içindeyim artık muammalar sarayının;
Bataklık gibiymiş zemini,
Bastıkça batıyorum,
Ama buradan kurtulmak istiyorum, geri dönemiyorum! …

Ne olur bir kerecik bak bana,
Anlasana aşığım sana,
O kaşlara, gözlere ve de saçlarına,
Bir hayalsin keza, gözlerimi kapattıkça görüyor olsam da seni;
Daha uzun süreler kalmaya değer muammalar sarayında.

Ya yok olursan diye korkarım, hayalde olsan;
Seni kaybetmeyi istemem…

21.10.1996.PAZARTESİ – MATEMATİK - 5 DERSİ