Muamma. Şiiri - Necdet Erem

Muamma.

Ağladım,
Yine seni andım,
İçin, için ağladım.

Kara bastı,
Karaları bağladım.
Ağladım.

Yanasıca yüreğimi,
Dağladım.

Dargınım.
Ele güne,
Bana sana,
Dargınım.

Vurgunum,
Vurgun yedim,
Bu dünyadan sürgünüm.

Etrafına altın sırması,
Işıklar saçan güneşe dargınım,
Her şeyi, herkesi, aydınlatırken,
Cömertçe,

Bilmem neden bana,
Böyle davranır cimrice.

Neden içime bir hüzme olsun,
Aydınlık vermez,

Neden,
Her şeyi şefkatle okşarken,
Benim masumane akan,
Gönül göz yaşarlımı silmez,
Neden!

Dünyaya dargınım,
Genişliği ile kucaklarken,
Her şeyi,

Bana neden çok gördü,
Gönül verdiğim sevgiliyi.
Neden!

Kadere küskünüm desem,
Günah,
Ama,
Mümkün mü onunla,
Dövüşmeden,
Barışık yaşamak.

Acizlik bağladı,
Güçlü sandığım,
Elimi kolumu,
Çaresizlik çevirdi,
Çare sandığım tüm,
Yolumu.

Hayat nedir,
Ölüm niçin,
Ölümsüzlük ne!

Değer mi?
Bir an önce,
Şimdi,
Ve az sonra,
Üç anlık dünya için
Teşvişe.

Boyun bükük,
Kanat kırık,
Yok takatim,
Yol uzak,

Yol ki,
Her anında,
Her yerinde,
Tuzak üstüne tuzak,

Azığım yok,
Bineğim yok,
Düşman zorlu,
Yük ağır,
Ve çok kutsal,

Çıkmazlardan çıkış yolu,
Birledir,
Biri bul kal,
Bire dayan,
Bire sarıl,
Birle ol.

Şu faniden,
Çek elini,
Birde öl,