"muamma?"... Şiiri - Ahmet Ziya İnam

"MUAMMA?"

Ne bileyim,
Sevemiyorum işte?
Duygularını ifade etmeyen insanları,
Günaydın dediğinizde,
Gülümseyemeyen suratları,
Yüz kasları,
Duyguya dair kıpraşmayanları.

Örneğin bir bayram,
Ve cuma kutlamasına,
Cevap vermeyecek kadar,
Kibirli olanları,
Herkese,
Yüksekten bakanları,
Sizi fark etmemek için,
Her numaraya yatanları,
Kendini herkesten,
Daha değerli ve önemli görenleri,
Dünyanın kendi merkezinde,
Döndüğü avuntusundaki,
Büyüklük taslayan,
Aslında cüce  insanları,
Gülerek izliyorum.😊

"Nitelikten" çok,
"Niceliğe" şapka çıkaranları,
Karakterden çok görüntüye takılanları,
İçi boş muhabbetleri,
Avutmuyor gönlümü,
Dünyaya dair ne varsa boş geliyor,
Yalancı dostlukları,
Sahte gülücükleri,
Bir ucunda mutlak çıkar olan ilişkileri,
Manasını kaybetmiş ezber sözcükleri...

Heyecanla bekliyor ruhum,
Dönüşsüz yolculuklardaki,
Hakikâtleri keşfetmeyi.

Ebedi bir kapının,
Sonsuza kadar açılması gibi,
O heyecanı yaşıyorum,
Boş geliyor,
Dünyanın bütün lüzûmsuz telaşları,
Değmeyecek şeyler için,
Anlamsız koşuşturmaları,
Kavgaları ve tartışmaları,
Bu aleme dair ne varsa,
Sinmiyor içime bir türlü.

Gördüğümün,hissetiğimin dışında,
Hakikât olan,
Daha anlamlı bir şeyler var?
Her şeyi fani aleme ait,
Başka alemlerde geziniyor ruhum,
Buralı değilim sanki,
Çok merak ettiğim gizli sırlara ait,
Bir kapıda sabırsızlıkla duruyorum,
Sanki ebedi bir sırrı yudumluyorum.

Ürkek ve sabırsız bir ruh halindeyim,
Dünyaya dair hiç bir şey,
Avutmuyor ruhumu,
Sonsuz ufukları gözleyip duruyor ruhum,
İçimde, içime doğacak,
hakikat güneşini bekliyorum!?...

        Ahmet Ziya İNAM
     20 Ocak 2023/Mersin