Muamma Şiiri - Yavuz Mercan

Kervanı kaybettik çölde
Develer görünmez oldu
Vahalar güneşte soldu

Yeşili ateşe verdik
Ağaçlar saçını yoldu
Ormana binalar doldu

Uçmuyor göklerde kuşlar
Kalmadı konacak dalı
Yerine dikilmiş yalı

Kelebek çırpamaz kanat
Havalar taşıyor zehir
Kirlenmiş akıyor nehir

Denizde balıklar mutsuz
Dereler ediyor isyan
Su yerine akıyor kan

Yuvaya uğramaz şükür
Babalar evlada köle
Anneler dönmüştür çöle

Merhamet yoksunu fertler
Kusuyor masuma ölüm
Ülkemde çoğalır zulüm

İnsanla barışık küfür
Rabbine ediyor isyan
Karanlık dolmuştur her yan

Dağımız kurtlara yuva
Çakallar her yanı sarmış
Kuzuya bu vatan darmış

Başından ayrılmış gövde
Cesetler meydana dolmuş
Koltuğa baykuşlar konmuş

İrfana çekilmiş perde
Cehalet aranan değer
Merkebe benzemiş meğer

Güneşe saldırır ahmak
Bilmez ki yaşanmaz onsuz
Menzile varılmaz yolsuz

Geceyi karanlık bürür
Işıksız yürünmez yolda
Hidayet olmalı kulda