Muamma Şiiri - Zeynep Madenci

Zalim bir hastalığın pençesinde,
Kabullenmeyi öğrendik.
Aslında öğrenemedik,
Neden ben? sorusuna cevap aradık ,
Bir bilmece gibi muamma,
Sonu nerde biter bilinmez.
Esir aldın hayatımızı,
Genç yaşlı demeden,
Biz öyle gururluyduk ki,
Kimseye eyvallah etmezdik,
Sen bizi mahvettin parkinson.
Ama her zaman ayakta durmayı
Yine sen öğrettin parkinson.

Zeynep MADENCİ