Muamma Şiiri - Mehmet Yasin Sülüten

Nefesi yavaştı,
Ürkütmek istemezcesine havayı,
Gözleri biraz baygınca,
Yeterince dert yükü kaldırmışcasına.
.
Ağır ağır sigarasına yüklendi,
Sanki tüm olanlar O'na hastı.
İçinden koparıp tüm gücüyle fırlattı Güneşi,
Artık tek rengi siyahtı.
.
Adımları biraz paytak ama ağırdı,
Hiçbir şeye artık acelesi kalmamıştı.
Her adımda bin insan öldürür ama,
Komaya girmişti hisleri.
.
Bir varoluş yanaştı yanına,
Baştan aşağı dert yığını, budala.
Son sigarasını bilmem kaç saat önce içmiş,
Kafa çatlak, dişleri fırçalamış bir de mavi giymiş.
.
Normalde hızlı yürür o dert küfesiyle,
Biraz değişmiş, yavaş yürüyor, sigarası cebinde.
Tebessüm oluştu yüzünde, ilk balık tutuşu gibi,
Heyecanlı, yavaş adımlarla biraz daha janti.
.
Oturunca bir banka,
Titreyen bacaklarını büzdü arkaya,
Dibin dibini gören adam,
Mutluluğun nirvanasındaydı o an.
.
Her cümleyi onaylayan başı,
Biraz kalınca,
Rahatsız olmasına rağmen gözlüğü çıkarttı,
Bakmak istemedi camlar arkasında.
.
Cehennemi söndürecek kadar,
Yaş döken gözler, biraz kırışık,
Hergele içmedi hayli zaman sigara,
Karşısındakinin aldığı temiz havayı,
Bulandırmak istemiyordu kafasınca.
.
Varoluş ve baygın gözlü vedalaştı,
Hayatı bir muammaydı,
Varoluş bir sigara yaktı,
Ve söndürecek bir neden bulamadı.
Sevginize......