Muamma Şiiri - Ferhat Yardımcı

Dil yıkık
Akıl durgun
Yürek paramparça.
Çırpınırdı tutsak ruh,
Titrek bir mum alevinde sakladığım hüzünde.
Ve insan keşmekeş; bütün ağır zamanlar gibi
Ve şu onulmaz sessizlik, yaralıyor benliğimi...
Büyütüyorum yalnızlığımı dipsiz gecelerde.
Ne ki hayat, ne ki yaşam,
Ne ki nefes almak.
Varlığım, varlığında yeşerip var oluyor usulca
Ve varlığım yokluğunda kuraklık...
Kim bu inkârlar ülkesi?
Kim bu ışıksızlar?
Doğa'nın hakkı değil mi almak. Değil mi yaratmak,
Ve koşturmak mezarcıları
Hapsettirmek hiçliğe
Tutsak etmek boşluğa
Var etmek var edeni
Ve bulanmak amansız bir sevdaya ve karanlıklara.
Yükselmek bir dağ gibi ve görmek sisler ardındaki sahihliği ve de suniliği.
Çığ olup düşmek ortasına görünenin, yaşananın...

Umut,
İnanç
Ve belkide mavi gökyüzü
Ama beyhude yüreği karanlığa belenmiş kişiye.