Muamma Şiiri - Sefer Katip

Dilimin ucunda, gözlerimin çukurunda koca bir bulut,
gözyaşı dolu, taşmaya yakın
hep aynı biriktiği yer,
bütün pınarların kaynağı sanki ora,
doldukça içimi ağırlaştıran,
durdukça kalbimi eşen,
bir türlü bitmek bilmeyen.

aynaya baktıkça hıçkıran yüreğim,
nedir bu, nedir bu biriktirdiğim,
neyi bekler bu kader,
hep beklemek mi,
bekleneni yitirmek mi.
-kapımı çalmayacak besbelli, davetsiz misafir olacak belki-

gün batmadan, akşam olmadan
leylaklar mis gibi kokmadan
ikindi hüznü vakti halinde,
çayımın demine, sigaramın dumanına
göz kırpar o yumuşak
o sert
o büyülü
o hisli muamma.

zorlar beni batan gün
gelir karanlıklar
hepsi birbirine eş
sessiz sözsüz, bakar yüzüme anlamsız,
istediğimi vermez yalvarsam da
yakarsam da, boşa bu gayret,
şaşılacak iş, suçlu ben değilken,
neden mahkum ben? .