Çınar ağaçlarının gölgesinde,
Kuru yapraklarla süslenmiş,
Sanki ince ince işlenmiş bir yol.
Yolun bittiği yerde,
Bir göl öylece dinlenmekte,
Yürümeden, yorulmak yok dercesine.
Bu hikayede zaman,
Yaprak yaprak dökülürken,
Çatır çatır seslenen,
Ruhsuz bir beden.
Nedir zamana can veren,
Aklın, fikrin ve iraden.
Sen gölgeler arasında gidip gelen,
Çözülür sanma sakın senin bilmecen.
Kayıt Tarihi : 29.9.2019 15:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!