Muamma Şiiri - Nihal Mirdoğan

"Bende yok sabr ü sükûn sende vefâdan zerre

İki yoktan na çıkar fikr idelim bir kerre"... Nâbi

MUAMMA

BEN : Bir " var " ın içinde, " yok" u göster de

Varı ; yokda, yoku ; varda göreyim

Mantığım cevabı, mâkul ister de

İstemem dilini, darda göreyim

SEN : Yokdan var, vardan yok elbette olmaz

Her bahçe solar da, "Bağban"ı solmaz

Rahman'ı tanıyan, hiç naçâr kalmaz

İstemem dilini, zorda göreyim

BEN : Gökkubbe direksiz, nasıl duruyor

Tabiat hazanda, nasıl kuruyor

Güneş tabiatı, nasıl sarıyor

İstemem dilini, kar'da göreyim

SEN :Her suâl; izâna, ufuklar açar

İman ehli kullar, kalmaz ki nâçar

Rabbin hazinesi,rahmetler saçar

İstemem dilini, şer'de göreyim

BEN : Örümcekler nasıl örer ağını

Hangi kudret yıkar, şirin dağını

Bülbül nasıl bulur, gülün bağını

İstemem dilini, hârda göreyim

SEN : Her soru içinden, soru doğurur

Fikir tebliğ eder, akıl yoğurur

Gül nebattır lâkin, maşuk çağırır

İstemem dilini, zârda göreyim

BEN : Arşı süslemeye, ruhsat verilmiş

Semâya binlerce, yıldız serilmiş

Bad-ı sabah olmuş, tek tek derilmiş

İstemem dilini, kir'de göreyim

SEN : Hakikatin ruhu, siler karayı

Zindanı pak eder, yıldız sarayı

Şol güneş şevkattir, sarar yarayı

İstemem dilini, korda göreyim

VELHÂSIL ;

İcazet verilmiş, ruhlara çoktan

Beşeriz , velâkin, velayet Hâkk'tan

Kar yağar mevsime, süt beyaz aktan

Ey adem ! Evreni, sar da göreyim