Muamma Şiiri - Simla Çağatay

Bir zamanlar bir kız çocuğu doğmuş
O nun için beslenen umurlarla
Zamanla hayatı çekilmez kılınmış
Etrafındaki acımasız insanlarca

Büyümüş güzelmiş hiç gülmemiş hayatında
Üzülmüş ağlamış hırpalanmış yıllarca
İnsanlar hiç acımamış bakmamış gözyaşlarına
Sevgi anlamını yitirmiş o nun kitabında

İsteksiz güvensiz yaşamış nefret ile
Yetişkinlik dönemide farksızmış diğerlerinden
Hep darbe yemiş gönülden sevdiklerinden
Her gece isyan edermiş gönüldeen içten

Her giden kalbinden bir parça kopartmış
O güzelim kalbi zamanla katılaşmış
Sevgiyi aşkı insanları öğrenemeden yaşlanmış
Ve her şeyden vaz geçip dünyasına kapanmış

Ne gelen ne giden kimse ile konuşmazmış
Günlerini sadece kalemine kağıdına adamış
Yazılarında sadece acılarından yol almış
Bu acılar nereye kadar sorusu hep yarım kalmış

Yavaş yavaş umutlarda biter insan hayatında
Her şeye rağmen yaşamaya çalışırsın aptalca
Yalnızlık Allah a mahsus, dua et Allah a
Benim yalnızlığımın sonu bilinmez tamamen muamma