Muamma Şiiri - Ozan Çağlar

Siyah beyaz fotoğraf sessizliğinde
geçiyor yalan ömrüm…
Kaldırmışım tüm yaşanmışlıkları,
tozu alınmamış raflara,
dönüp bakmamışım ardım sıra…
Bir an bile aklım kalmamış,
geride bıraktığım,
çıkılmamış merdiven basamaklarında...
Daralmalardayım yine.
Kıyaslarla mı geçecek yitik ömür?
Sensizlikle mi geçecek?
.....
Ben düşler kurarım,
sevgi üstüne, senin üstüne,
sen kaçarsın,
görülmemiş rüyalardan
uykular dağıtarak...
Sessiz ve masum…
Bir beyaz güvercin misali,
bulutlarda kaybolursun,
seçemez olur yaşlı gözlerim...
Ben yine rüyalara dalar,
uykularımda sensizlikle çatışırım.
Hiç bir şey avutmaz beni,
-morfinim olursun-
sadece seninle yatışırım…
'Bütün bunlar bir yana' diyeceğimde;
yinede geçiyor zaman,
önüne katıp her şeyi yerle bir ederek.
Bu nasıl bir muammadır?
Bu nasıl bir ızdıraptır?
Yıllarca düşlerini kurduğun sevdanın,
konmadan yanı başına,
kuş olup uçması,
Hâktan revamıdır?
.......
Sevgi, su olmuş, ekmek olmuş.
Onsuz yaşam anlamsızmış.
Bir zaman sevgi bulunmuşta,
gel gör ki yüreklerde kıtlık başlamış.
Ey! özgeçmişimde yer almayan
yaşanmamış sevda! ..
Bu saatten sonra;
ister gel,
istersen gelme!
Ömür takviminde benim;
Şafağım mı kalmış?