Muamma Şiiri - Mustafa Zeyrek

yazacak çok şeyim yok aslında,
aşk üzerine söylenen onca güzel şeyden sonra,
sevmeye,kavuşmaya,ayrılığa dair...
ne hissettiğimi de bilmiyorum zaten.
sevdiğim kadar sevilirdim hani,
demek ki öyle değilmiş...
kimle konuşsam,kime derdimi desem boş,
hep aynı laflar teselli etmez,
başka da diyecek laf yok işin gerçeği..
içsen çare değil,üstüne baş ağrısı,
sanki kalp ağrısı yetmezmiş gibi..
şarkılar,türküler hepten götürür felakete,
ağlama değmez derler kolaysa ağlama...
sokaktaki çocuklarla oynamak,
köşedeki dilenciyi sevindirmek,
martılara simit atmak,kedilere ciğer ısmarlamak,
bunlarda unuttursa ne ala ama nerde...
akşam ezanıyla camiye giderim,
cemaatle sohbet ederim,dua ederim,
eve dönünce bir bakarım ki haydaaa!
yine karşımda sevgili!
niye şaşırıyosam bu kadar?
kapıda ayakkabılarımı çıkarıyorum da,
içimdeki seni bir türlü kapının dışına çıkaramıyorum,
cismin yok,hayalin dolanıp duruyor peşimde,
yani hep benimlesin aslında değilsinde,
bu durum nasıl bişey bil isterdim.
ne hissettiğimi ben de bilmiyorum,
dediğim gibi yazacakta çok şey yok,
kısacası herşey gayet açık,
ama bir o kadar da muamma,
karmakarışık...