Muamma Şiiri - Akdağ Ersoy

Gece misafir olur gözlerime gökyüzü,
Seyyah yıldızlar için derim ki kabul duam.
Hey, sus; bu bir hayal der, şu gül yüzlü ay yüzü.
Rüyamda ki kadına dair sır ver yeryüzü...

Dedin ki, tek bir damla elde çocuk yüreği,
Ah…Dil nasıl anlatsın bu kurgusuz gerçeği.
Bir işgaldir beklenen; kansız ve de lekesiz.
Sabır ve dua: Durma, irdele bu toprağı…

Kara gözlerindeki, beyaz bakışlarıdır,
Sıcacık bir yaraya dokunuşun öyküsü.
Bu belki bir darbe bu bekli de ihtilaldir.
Büsbütün büründüğü beyazlığın büyüsü…

Anladım! Bir yol gider ve yolcusu o çocuk,
Dikende kan ve acı…Ötesi bir yumak renk,
Kalbim yangın, dilim kül, gülün kokusu ateş,
Hücremde kara duman suda tüten al ahenk…

Yağmurunla kavrulup, yangınında ıslandım,
Rüzgarınla durulup, gölgende savruldum,
İmarınla yıkılıp, depreminde kuruldum,
Nefesinle vurulup, düştüm yedi iklime…

Mesafesi sen ve ben, bu nasıl bir muamma,
Dört mevsimde aradım, bir günde buldum mana.
Düşün kağıt ve kalem ve kara ve de beyaz,
İşte beşinci mevsim; sırrı yürekte ara…

Sen kaçmak istersin ve kaçarsın hep kaçarsın,
O, bekler öylesine tek acelesi sabır.
İlk ve son nefes, adı zaman, bitimi mekan.
Bekleyen o sevgili ki, varlığı hep kahır…
Beklenen o sevgili ki, yokluğu hep kahır…

Mys’02 / Bursa