Muamma Şiiri - Çağatay Akhanlı

Hayat ne gariptir, ermiyor aklım,
Bir karış önümü göremiyorum.
Dünüme yabancı bu günkü şeklim,
Kendimle vuslata eremiyorum.

Gözüme çekilmiş esrar perdesi,
Arayıp dururum meçhul adresi.
Ne zaman dolar bu sırrın vadesi?
Onu da kimseye soramıyorum.

Eğri oldum, eğri elde tutuldum,
Doğru oldum, doğru yola atıldım.
Sadıkların kervanına katıldım,
Bir türlü menzile varamıyorum.

Zihnim işkencede çırpınır durur,
Ölü ordulara emir buyurur.
Kozadan çıkmadan kanat bürünür,
Ne var ki kabuğu kıramıyorum.

Akıl nimet midir yoksa eza mı?
Bildiğimi bilmem bana ceza mı?
Bırak düşünmeyi, boş ver nizamı,
Desem de bunlarsız duramıyorum

Usum erdiğince kafa yorarım,
Dizim tuttuğunca ayak sürürüm,
Gözle görmesem de düşte görürüm,
Heyhat ki hayıra yoramıyorum.

(20.09.2008)