Muamma Şiiri - Eyüp Cüce

Ne ayaklarımda paslanmaz zincir,
Ne de ellerimde çelik kelepçe.
Ne polis, jandarma evimi bilir,
Ne sorgu, tahkikat, ne bir dilekçe.

Nedir bu hal, anlamadım vallahi,
Ömrün her anında zarar etmişim.
Kaçar oldum kendi kendimden dahi,
Herkesten, her şeyden firar etmişim.

Kaplumbağa gibi kabuğumdayım,
Başımı uzatsam bela gelecek.
Akrep kıskacında, ilk boğumdayım,
Beni okşamaya kalkan ölecek.

Ölüm; karşı evin penceresinden,
Bana el sallayan, gülümseyen yar.
Ben onu tanırım şirin sesinden,
O beni dağların ardından duyar.

Ölüm; hakikatin en soğuk anı,
Ölüm; hep oluştan hiç oluşa göç...
Ölüm, aramadan bulur insanı,
Ölüm; güdülmez kin ve alınmaz öç...

Ve sen ey muamma, ey girift soru! ..
Ey beni meçhule sürükleyen yel! ..
Ya sen yak, ya beni yangından koru;
Ya ahire gönder, ya da kendin gel.