Okşayınca beni şımarıyorum.
Elinin tersi gelince ağlıyorum.
Biliyorum seni de üzüyorum.
Ne yapayım, ne yapabilirim ki!
İlgine, sevgine doyamıyorum.
Her an seni, duymak, görmek istiyorum.
Kelimenden, dilinden başlıyorum,
Ucunu, sonunu bulamıyor, tadına doyamıyorum.
Nazlı dikenli bir gül oldum, seni yordum, yoruyorum.
Senden sana sığınıyorum. Affet, affedersin!
Abdullah Bedeloğlu
Kayıt Tarihi : 19.2.2009 10:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!