Sebepsiz bekleyişler can yakar olmuş,
Tek derdimiz yana yakıla
Can özümüzde bir kapınin açılması.
O kapıdan mum ışığı gibi olsa da,
Işık hüzmesinin görülebilmesi.
Ve gerekliydi bu alemde,
Herkesin iki yüzlülüğü
Öğrenmek zorunda kalması.
Hangimizin içimiz içi kan ağlarken,
Dışı gülmedi!
Hangimizi kendimizi aldatmadık ki!
Hangimizin en büyük umudunun,
Gerçekleşmesi muaallakta kalmadı..!
23:19 29.01.2015
Kayıt Tarihi : 31.5.2015 19:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!