Muallak Şiiri - Kürşad Buğra Yılmaz 2

Ne çok ağladık seninle
Ne çok güldük
Ne çok yaşadık seninle
Ne çok öldük
Ne uzun bir yol
Ne kısa bir yolculuk.
Ve şimdi yoksun.

Yüreğimde hasretin,
Cebimde
Bir avuç düş tohumu
Dudağımda
Öksüz bir türkü ile
Bir başıma kala kaldım...

Bu hasret,
Bir nehrin
İnsanı yutması
Ve yahut
Kardan adamın
Kor ateşi
Tutması gibi
Biliyorum eritecek beni
Damla damla
Kim bilir
Belki alışırım zamanla…

Ben seni mi sevdim,
Seni sevmeyi mi?
Ben seni mi özledim,
Seni özlemeyi mi?
Ben seni mi arzuladım,
Seni arzulamayı mı?

Bilmiyorum.
Belki de
Bilmek istemiyorum.

Ne yüzler gerçek bu hayatta
Ne verilen sözler
Ne yeminler
Ne de o yeşil gözler
Geceler
Seni düşündüğüm kadar
Uzun olsaydı
Bil ki;
Güneşe hasret kalırdı gündüzler.