Mü'min Şiiri - Osman Erdoğmuş

Dünyanın yüklerini sırtlayıp omuzuna,
Yine bir şey yok gibi dimdik olmalı Mü’min.
Mevsim, iklim fark etmez baharına, yazına,
İyilik yarışında hep ilk olmalı Mü’min.

Genişliğine rağmen kâinat ona darsa,
Kötülükler ve kötü dört tarafını sarsa,
Ellerinin tersiyle ne kadar yanlış varsa,
Bir kenara iterek Hakkı bulmalı Mü’min.

Hakka teslim olarak yola öyle çıkmalı.
Engelleri, setleri birer birer yıkmalı.
Vesvesenin, fitnenin kaynağını tıkmalı.
Nefsi emaresine tedbir almalı Mü’min.

Vahiy hayat nizamı, anayasadır Kur’an.
Sanki nazil oluyor yaşantımıza her an.
Bütün hastalıklara, dertlere olur derman.
Muhabbetle, sevgiyle, aşkla dolmalı Mü’min.

Yaptığı iyiliği asla başa kakmayan,
Daima tamir eden, namusa göz bakmayan,
Ümmeti kardeş bilip dertlerinden bıkmadan,
Yüreklere heyecan ümit salmalı Mü’min.

Resulü rehber edip yoluna yoldaş olan,
Bu yolda çile çekip, kalbi huzurla dolan,
Mutluluğu, düşene el uzatmakta bulan,
Cömertlik denizine şevkle dalmalı Mü’min.

Bütün kusurlarıma tevbe ederek geldim.
Acizliğimi gördüm, şimdi haddimi bildim.
Bir bahçenin bağında açan taze bir güldüm.
Girip Hak kapısından burda solmalı Mü’min.