Hiç Bir Kalıp Aramadan Hayata...
Sevmeleri Sevmelisin,
Bir Çocuğun emeklemesi gibi...
Hiç Bir Haksızlığa Haklılık Aramadan,
Aşka Kürek Çekmelesin.
Yanı Unutmamalısın;
Hiç Bir Kalıp Boş Değildir.
Vardır Mutlaka Kalıntıları İçinde...
Ve Yine Unutmamalısın;
Hiç Bir Sandal Küreksiz Değildir.
İki Küreğin Var.
Birini Sen Diğerini Yüreğin Çeker.
Avucun Terleyebilir
Yüreğin Sauna da Gibi Hissedebilir.
Ne Var Ki Varacağın Yer,
Değdiğinde Anlam Kazanacak.
Gidene Kadar Gizli Saklı Konuşabilirsin,
Yanında ki Kalıp Değil...
Kalıp'ın ' I 'sız hali...
Evet!
Ne Zaman Yerini ayırtıyorsun...
Kayıt Tarihi : 18.3.2011 14:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!