Mozaik Şiiri - Tamer Aygün

Kendi penceremden izlerken hayatı
Bir fırtına kopuverdi ve artık
Etrafa saçılan serseri cam parçalarıyım
Hayallerim, şarkılarım tümken
Parçasıyım şimdi bir tamın.
Her yerde,her anda, her kokuda
Biraz eksiğim,
Şimdi ne kaldı geriye benden,
Leylim kaçıncı benden
Koca bir hiç ?

Ağzımdan soluyorum şimdilerde ;
Çünkü her koku ciğerime batan bir kıymık,
Farkında dudaklarım da kuruduğunun.
Gözlerim,kaçıyor gözlerinden
Araşıyor alışık olduklarına
Bulamazlar birbirlerini,bulmamalılar
Ucunda ölüm var ya !
Uçurumu olurlar birbirlerinin
Sonu olurlar.
Aması
Evim olabilirdi bir çift kahverengi,
Sonum oldu,başıma yıkıldı.