Oku! Deyip fetrette,
Ders verdi Habibi’ne.
Düşündüm acaba niye?
Belki “moso” olsun diye.
Okuma bilmeyene,
Kainat kitabı da ne?
Öyle bir kitap ki devasa;
İçindedir okunacak ne varsa.
Sen hele bir dene;
Mevla yazmıştır ‘gen’e.
Oku: yerde sudur,
Kim eder yağmur?
Oku: ölüdür yer,
Kim onu cennet eder?
Oku: geçmiş kavimler,
Onları kim yok eder?
Oku! Oku! Oku!
Düşünün bir kere;
Gidiverin o devre.
İnsanlığı bulmak;
Onurunu kurtarmak.
Çölde bir vahadır,
İster geç, ister aldır.
Sonrasına bir bakın!
Vadettiğidir Hakk’ın.
Sabır hayat değildir;
Edene hayat verir.
· Moso: Uzak doğuda yetişen 5 yıl hiç büyümeyip kök salan
ve 5 yıl sonra günde 45cm. büyüyerek altı haftada 27m.’ye
ulaşabilen bir bambu ağacıdır.
İstanbul, 09.06.2006
Hasan KarahisarKayıt Tarihi : 9.6.2006 14:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)