Olmayanın varlığını kendime kazımanın sancısını yavaş yavaş oluşturdum
şimdi
süzül ve ak beyaz kanım,
parçala kuruluğunu...
Ben sana siyahın kaçıncı silüetini kazıdım bilmiyorum
sayamıyorum,
Ölüm,
resmime benziyor.
Göziçlerimin çoraklığına yağıyorsun sen
Ben,
şiddetini ölçemediğim bir bellek yitimine tutuluyorum
sen,ya adını değiştir yazgım olmasın benim
ya da izin ver ben sende öleyim.
Kayıt Tarihi : 6.8.2005 22:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!