Morgda İki Aşık Şiiri - Teyfik Abanoz

Sıcak cesedine sarılmak kadar soğuktu
Seni sevmek!
Üzerine benzinler boşaltmak,
Yangına öylece koşmak kadar çılgınlıktı.
Güneş doğunca uykuya dalmak,
Batınca sana uyanmak kadar tutarsızlıktı.
Toprağa gözyaşı ekmek,
Sen yeşertmeye çalışmak kadar meşakkatliydi.
Tüm ibadetleri kazaya bırakmak,
Gözlerine bakmayı ibadet saymak kadar hadsizlikti.
Hayallerini çöpe atmak,
Çöpten kaleler yapmak kadar budalalıktı.
Dilsize söz olmak,
Sağıra en güzel melodiyi dinletmek kadar ahmaklıktı.
Son sigarayı yakmak,
Kül olmasını seyretmek kadar vaz geçmişlikti.
Yağmurları beklemek,
Renk körüne gökkuşağını izletmek kadar faydasızdı.
Derviş olup yollarına düşmek,
Secdene varıp beklemek kadar sabretmekti.
Cüzzamlı yanına tutulmak,
Senden gelene teslim olmak kadar bağlanmaktı.
Eli kanlı katiline boyun eğmek,
Azrail’e son öpücüğü vermek kadar korkusuzluktu.
Sevmek,
Varlıkla yokluk arasında
Araf’ta kalmaktı!
Ve senden sonra
Soğuk cesedine sarılmak kadar sıcaktı
Seni sevmek…