Şimdi sen diyorsun ki
Üşüme...
Kapının hemen ardına kadar gelmişse ayaz
İçeride can çekişiyorsa anılar
Yanıyorsa acı uluorta
Duvarlar çatlak
Küf tutmuşsa nem iyiden iyiye
Tavan basık ve karanlığa çalıyorsa oda
Ve kapalıysa gözlerin kaçmasın diye yaş
Gel de üşüme…
Üstüne bir de “susma”
Dudağında uçuk olmuş sözcükler kanıyorken
Nefesinde onlarca düğüm çözülmeyi bekliyorken
Kimsesizliğin el izini sol elinde taşıyorken
İçinde sessizce yağmur çiseliyorken
Gel de vazgeçme…
Şimdi sen
“Her zaman bir umut vardır” diyeceksin
Deme bence
Eğer,
Çiğnendikçe morarmış umutlardan söz ediyorsan
Ya da bir yanından koparılmış yarınlardan
Tamamen susarım
İçimdeki kabadayı küfürlere
Ve haddini aşan acılara rağmen...
Kayıt Tarihi : 24.12.2014 00:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayatı isimlendiren boşluğa bir çığlık gibi salar duyguları.
Bir gölge gibi akar insana dair sokaklarda.
Ve duaların dibinde buluşur şems vakti gecenin çobanlarıyla.
Işık yüzlerce yüz değiştirir.
Vurur saat, geçer zaman kar yağdıkça.
Çekip gider sana b/akan biri.
Yapacak bir işi olmadığından hep aşk ad verir gariplere.
Yüreğinize sağlık
Ve haddini aşan acılara rağmen...
HARİKA DUYGULAR,KUTLARIM yuvasız kuş
Morarmışsa umutlar, şiir üşümekte, susmakta ve vazgeçmekte haklıdır, görüldüğü üzre, ne anlamlıydı şiir kutlarım sevgiler...
'İçimdeki kabadayı küfürlere
Ve haddini aşan acılara rağmen...'
TÜM YORUMLAR (43)