Moral Ver Bana Şiiri - Muhittin Alaca

Bahsetme bana dertten, tasadan
Atıver kederi şimdilik, bırak bir yana.
Deşme yaramı, yakma canımı,
Boş ver dertlerin cümlesine, moral ver bana.

Dünyanın yükünü taşıyorum sırtımda.
Ne sen sor, ne ben söyleyeyim sana.
Şamarını yedim, devrildim yana.
Alabora olmadan, moral ver bana.

Güldür beni, oyala ne olur!
Yalnız, kendi halime bırakma!
Yoksa yüreğim, yanar yanar kor olur.
Daha çok tükenmeden moral ver bana.

Coştur deli gönlümü, coştur.
Unutturacak işler peşinde koştur.
Başıma taze kır çiçekleri saçtır.
Bağrıma taş bastım, moral ver bana.

Her şeye rağmen, hayatın güzel olduğunu söyle.
Sabır iklimine sür, geçer mi günler böyle?
Hatırlatıp, bir kez daha yaşatma öyle.
Vurgun yemişim, moral ver bana.

Zırhını giymişim, cümle dertlerin.
Benim hasretlik, gurbetlik benim.
Mutluluk senin, acılar benim.
Kahrını çekecek moral ver bana.

Avut beni, güzel yalanlarla kandır.
Bu bedende taşıdığım, kuru bir candır.
O da taştan değil; bir avuç topraktandır.
Daha fazla dağılmadan, moral ver bana.

(25.05.1993 Salı. Zonguldak)