Mor Yıllar Şiiri - Menekşe Gülay

Gölgeler sığındı kaybolmuş yılların arkasına,
Gizlenen duygular saklandı mevsimler boyunca,
Umutlar söndü bir bir sokak lambalarında,
Hasretti, özlemdi derken geçti yıllar boşuna,
Mor yıllardı hep, yüreğimi kaplayan akşamlarda.

Geceler bitmez derken, sabah oldu anlamadan,
Baharı beklerken, kış geldi bana sormadan,
Leylekler yeni göç etmişti oysa İstanbul'dan,
Bak dönüyorlar nekadar çabuk geçti zaman,
Mor yıllardı hep, umuda kucak açtıran.

Bir deli nehir gibiydin akmıştın yüreğime,
Kızgın lavlar arasında kalırdım dinlediğimde,
Sevmekten utanılır mı utandım işte,
Herşeye meydan okuyan aşk nerede,
Mor yıllardı hep, kucaklaştığım sensizlikle.

Acılar yoğurdu, acılar bitirdi acılar mahvetti bedenimi,
Yıllar morluklar oluşturdu yüreğimde, sönmedi gitti.
Acıların kadını oldum durmadan, anlamadın ki,
Sevgiydi özlemim, sevgiydi hasretim,
Mor yıllardı hep, sevgiden beklentim.

Aşkımdın arkadaşımdım sevgimdin birzamanlar,
Ağlama diyordun geçecek bu zor yıllar,
Geçmedi canım esir etti yüreğimi, esir etti kaderimi,
İçinden çıkılmaz bir hale getirdi sevgimi,
Mor yıllardı hep, duygularımı köreltti.