Mor Yel... Şiiri - Deniz Alagöz

Kendini kayıp ilan eden adam
Telsizlerde geçerden seceresi
Sessiz bir melodi çınlıyorsa
Gittiğim her yer sensizlikle doluysa
Ve kayıp ilanı verirken polise
*Ten rengi beyaz
*Gözleri renkli
*Burnu küçük
*Boyu uzun
Bir seyyah'ı arıyorsa telsizler
Elimde it öldüren şarap
Ve travestiler yüzlerini yitirmiş
Sensizliğe sattıkları bedenleriyle
Bütün yollarda sabaha karşı
Yalan isimleriyle çalışıyorsa
Kendini kayıp ilan eden adam
Heryer biraz sen biraz sensizlikse
Ve yakın geliyorsa bu 'mor.. yel..'
Sevilmeden sevmeyi ilke edinen
Sevgiyi sevgisizliğe fedâ eden
Sevgiliyi sevmekten ileri seven
Sev..me..yi..bi..len..
*Ten rengi beyaz
*Dişleri bozuk
Heryer susuzlukla boğuşurken
Düşlerini almışsa bir sel..
Sen hep yakın gel
Mor..yel...

Kendini kayıp ilan eden adam
Bütün sokağınıza resmini asarken
Üstelik izin almadan / yasaksa
Ve otogarlarda ağlıyorsa seyyah'lar
Her gidiş bir tuzaksa...
Kendini asmak kaldıysa geriye
'*Ölmek sorun değil
*Ölmemekte değil
*Asıl sorun neden/niçin öldüğüm..'
Diyorsa Nâzım Usta mezarından
Bir kırmızı gül dalı kaldıysa toprağına uzanan
Kan kelebekleri konuyorsa heryere
Bağışıklık kazandılarsa ölüme
Sonsuz yaşayacaklarsa her bir hücremde
*Ten rengi beyaz
*Dişleri bozuk
Beyaz bir kefene sarıldıysa bedenim
Ve ödenmemiş faturalar kaldıysa vasiyetim
Heryer sensizlikle boğuşurken
Düşlerini almışsa bir sel...
Sen hep yakın gel
Mor..yel...

Haziran 28 2007
Seyhan Adana