Mor Süsenler Ak Süsenler. Şiiri - Azer Y ...

Mavi. İlkyaz çağı, diriliş — som.
Akşam — uz konumlara çekildi aylarla usul.
Bir öbek gerilemiş evleğe çekildi artık ilerlemeyecek
olan orman. Ten — kurumlara doğru daralıyor; Tin —
ilerliyor evrenin ulanan anlamına. Kâğıtta yazının
tozlu yolu üzre kalem ilerliyor — söz dinlemez.
Anlamın küçük çevresi boyunca uçuyor ve yürüyor ve
uçuyor kanatlı böcek — harfler de öyle. Yazıya
katılan bir süre can, saatlik ömründe var oluyor
yazının toprak yolunda ilerliyor ve uçuyor sonra.
An.

Gövdeden soyunan Tin — kurtuldu ten çekiminden:
sözün biçiminde sözün — içi. Saf uzam. Yazı
araçlarının gür evriminde ayrılan özdekten —
töz. Değirmen bendinin ana gölüne süpürüyor basık
çavlanın çağıltısı kuş ezgilerini ve kadans’ı savuruyor
ufka — şiirimin benim ayarsız sesi aşıp geçiyor sudan
havadan topraktan günışığından sesini varlığın.
Her sesi olan kendi şarkısını söyler.

Mavi. Evrenyaz, özerkçe — rüzgârdaki kavi
şiirde aşılanmış, tipideki sözün acı özünde.
Kılıçlı yapraklarda kendi şarkısını söylüyor yaz-kış
sönmez mavi tenim benim ve tinim
uğultuyla açılmışlar — gür

mor süsenler ak süsenler.