Mor Sümbül Şiiri - Necati Keskin1

Mor mor açan,
Bir sümbül gibiydi sevdamız.
Ta ki o güne kadar,
Ölüme inat bekledim seni…

Bir kedinin,
Yavrusunu beklediği gibi…
Ama gelmedin!
Yani ben öyle zannettim.

Sonradan öğrendim ki hastanedeymişsin.
Ah ne kadar da aptalım.
Hala senden şüphe ettiğim için,
Bağışla beni…

Aradan yıllar geçti…
Geçen gün,
Pazar yerinde gördüm seni.
Belli ki hiç değişmemişsin,
Geçen yıllara rağmen,
İlk gün ki gibisin.

Ah bir çıkabilseydim eğer,
Gecenin karanlığından.
Ayaklarına kapanıp, özür dileyecektim.
Ah bir çıkabilseydim,
Gecenin karanlığından sabaha.
Bir alabilsem şu saatleri,
Zamanı geriye…
Koşa koşa gelmez miydim sana?

Affet lütfen ne olur!
Takıldık bir mor boncuğa,
Savruluyoruz bir o tarafa,
Bir bu tarafa…

“Ağlamayan bir bebek kapımda duruyor,
Sevdalım yaşımız geldi de geçiyor! ! ! ”